కుక్కర్ కి దయ్యం పట్టింది

పాత్రలు – సీతాపతి - రచయిత , మారుతి - సీతాపతి స్నేహితుడు, బంగార్రాజు - వెనకింటాయన

మిలట్రీ శంకర్రావు - బట్టలకొట్టు కన్నబాబు - దుర్భిణి –  స్మిత – చీమల రావు - పర్వతాలు

వంటగదిలో సీతాపతి వంట చేస్తూ  తనలో  తాను మాట్లాడుకుంటూ  ఉంటాడు.  గిన్నెలు , కుక్కర్ బియ్యం డబ్బా వైపు మార్చి మార్చి చూస్తూ  వంట ఎలా ప్రారంభించాలో తెలియక స్వగతం లో……

సీతాపతి : హు ఈ వంట  పెద్ద  తంట, మా ఆవిడ ఎప్పుడుచూసినా సభలు , సమావేశాలు , పుస్తకావిష్కరణలు అని  ప్రయాణాలలో ఉంటుంది, నాకా వంటరాదు ఆవిడ నామాట వినదు ఈవిడా , ఈ కుక్కర్ కూడా    నా మాట వినదు.  రాత్రి 7.00 అవుతున్నాది… కుక్కర్ లో రైస్ ఎలా వండాలబ్బా ?  అన్నం కుక్కర్లో ఎలా వండాలి అని చేతిలో  టాబ్ లో  గూగుల్ లో సెర్చ్ చేస్తే పోలా? ఎవరో వస్తున్నారు  ఎవరూ ? ఓ మారుతి నువ్వా రా రా..

మారుతి: ఎరా సీతాపతి  .. మీ ఆవిడ ఊర్లో లేనట్టుంది.

సీతాపతి: అనరా   అను ఆ మిగితాది కూడా అనేసెయ్.. సీతాపతి చిప్పే గతి అని కూడా అనేసేయ్

మారుతి: ఛ  ఛ అవేం మాటలురా “వంటగదిలో వంటరి మగాడు.” అంతే  

సీతాపతి: బాబు నువ్వు సినిమా రచయితవని తెలుసు  కానీ సినిమా టైటిల్సు . సినిమాలకి పెట్టుకో నాజీవితానికి పెట్టకు, అసలే బుర్ర తోచక చస్తుంటే ...

మారుతి: ఎందుకురా ఆముదం తగినట్టు పెట్టావు  మొహం

మా ఆవిడ ఇంట్లోలేదు, వారం  రోజులు రాదు. అంటే హొమ్ అలోన్.

మారుతి:  అదేంట్రా అదేదో హొమ్ లోన్ అన్నట్టు మొహం అలా పెట్టేవు.

సీతాపతి : నా సిట్యు ఎషన్ అర్ధం చేసుకోకుండా ... మూలిగాను .

మారుతి:   నా నా సిట్యు ఎషన్ ఏంటో నాకే అర్ధం కావడం లేదు. సరే చెప్పు ఏంటి నీబాధ? .

సీతాపతి : ఏంలేదురా , భోజనం సమస్య అన్నాను.

మారుతి: ఏం, హోటల్ లో మింగొచ్చుగా? అన్నాడు.

సీతాపతి : మింగొచ్చు అనుకో, కానీ టైం లేదు అన్నాను.

మారుతి:   అవునులే టేబుల్ మీద పళ్ళెం, తిడితే అప్పుడు తినే వాడివి. ఆ తిట్లు లేక పొతే నువ్వు తిండి తినలేవు. అంతేనా ?   రచయితల జీవితాలు ఇంతే రా టేబుల్ దగ్గరే తెల్లారిపోతుంది తిండి ఉన్న లేకపోయినా పట్టించుకోము, నువ్వు రచయితవి , మీ ఆవిడ రచయిత్రి, ఇంట్లో ఇద్దరు రచనా రంగంలో ఉంటె ఇంతే, ఈ విషయంలో నేను మాత్రం అదృష్టవంతుడిని  నేను రచయిత నైనా మా ఆవిడ గృహిణి 

సీతాపతి : నా దురదృష్టం గురుంచి నేను ఏడుస్తుంటే నీ అదృష్టం గురుంచి చెప్తావేం? నాకు సాయం చేసే మార్గం ఆలోచించు.

మారుతి:  సరే సర్లే , మీ ఆవిడ తిట్టే తిట్లేవో నేను తిడతాను లే

సీతాపతి : ఛి అదెంకాదురా, పెట్టుకుని తినడమేకష్టం అనుకునేవాడికి వండుకోవాలంటే ఎంత కష్టమో ఆలోచించు ?

మారుతి:    కుక్కర్ ఉంది కదా వండుకోడం ఎంతసేపు చెప్పు, బద్ధకం కాకపొతే

సీతాపతి : నాగాలి తీయకురా

మారుతి:  కుక్కర్ ఇలా పట్రా,  బియ్యం కడిగి ఇందులో నీళ్ళు పోసి పెట్టు. కుక్కర్ గిన్నిలో కొంచెం నీరు పొయ్యి అలాగే బియ్యం గిన్నిలో కూడా

సీతాపతి : నాకు కాలుతోంది. నీళ్ళు పొయ్యాలి అని నాకూ తెలుసు, కానీ ఎన్ని పోయాలో తెలీక ఆగిపొయాను.

మారుతి:     ఎనో కొన్ని పొసయ్.

సీతాపతి : ఇలాగే గత సంవత్సరం ఒక ఫేస్బుక్ ఫ్రెండ్ సలహా మీద వంట చేసి , నానా బాధలు పడ్డాను. అ కుక్కర్ ఎంత మాడి పోయిందంటే అది మార్చేసి కొత్తది కొనాల్సి వచ్చింది. కుక్కర్ నేను పెడతాను అన్నాడు, లండన్ లో విరగాదీసాను అన్నాడు. నిజమే అనుకున్నాను. అన్నయ్య బెల్ట్ ఉందా అన్నాడు . ఒకటే ఉంది అన్నాను నడుముకి ఉన్న బెల్ట్ చూబిస్తూ. అది కాదన్నయ్య కుక్కర్ బెల్ట్ అన్నాడు. బాబూ దాన్ని బెల్ట్ అనరు అన్నాను. గేస్కట్ అంటారు అన్నాను

మారుతి:     నాగరాజు గాడేనా, హ హ హ  హ హ హ  పోయి పోయి వాడినే నమ్మావన్నమాట

సీతాపతి : కుక్కర్ లో నీళ్ళు తక్కువ పోసాడు. అన్నం గట్టిగ రాళ్ళలా తయారయ్యింది  అన్నం బిస్కట్ల లా కోసి పెట్టాడు. సంవత్సరం తరువాత మళ్ళీ ఇలాంటి రోజు వస్తుంది అనుకోలేదు.

మారుతి:     నాన్ను నమ్మవా , నాసంగతి తెలియదు నీకు

సీతాపతి : వాడూ ఇలానే అన్నాడు

మారుతి:     మరిప్పుడేంచేద్దాం?

సీతాపతి :  ఐడియా ! పకింటి ఆవిడని అడుగుదాము " ఎన్ని నీళ్ళు పోయ్యలని ,

మారుతి:      ఛీ ఇంతబతుకూ బతికి ఇంటెనకాల చచ్చి నట్టు , అయినా చెట్టంత మగాడ్ని ఇక్కడ పెట్టుకుని

సీతాపతి :  వద్దు రా బాబు చెట్టంత మగాడి కన్నా పిట్టంత ఆడది నయం . చక్కగా నేను మా ఆవిడకి ఫోనుచేసి కనుక్కుంటాను  

సీతాపతి : ఫోన్ చేస్తాడు

మారుతి:   ఎంగేజా?

సీతాపతి: కవరేజ్ ఏరియాలో లేదు.  

మారుతి:   ఐడియా !

సీతాపతి: ఇప్పుడు నీకొచ్చిందా? సరే ఏంటో చెప్పిచావు

మారుతి:  ఇటు పక్కింటాయన్ని అడగొచ్చు , ఇంకా  వెనకింటిఆయన్ని అడగొచ్చుకదా !

సీతాపతి: పక్కింటాయన ఊసెత్తు పర్వాలేదు , వెనకింటాయన ఊసెత్తకురా బాబు.

మారుతి:  వాడికి సినిమా పిచ్చిరాబాబు.

మారుతి:  బాగా సినిమాలు చూస్తుంటాడన్నమాట నాలాగా

సీతాపతి: సినిమాలు చూస్తే పర్వాలేదు.

మారుతి:  మరి , సినిమాలు తీస్తాడా ?

సీతాపతి: కాదు తీస్తానని చెప్పి బుర్రలుతింటాడు. కానీ వంటలు బాగా చేస్తాడు

మారుతి:  అది చాలు ఇక చూస్కో

సీతాపతి: ఒరేయ్ మారుతి వెళ్లొద్దురా నా మాట వినరా.

**************************************************************************

బంగార్రాజు ఇంట్లో….

మారుతి:  నేను  సీతాపతి స్నేహితుడ్ని నాపేరు మారుతి.

బంగార్రాజు: ఓహో హో హో ప్రొడ్యూసర్  మీరే నన్నమాట,

 మారుతి:  నేను ప్రొడ్యూసర్ ని కాదండి రచయితని.

బంగార్రాజు: నాకు ప్రొడ్యూసర్ కావాలి రచయిత కాదు

మారుతి:  నేనొచ్చినా పని వేరు

బంగార్రాజు: చూడండి మీరు ఏపని మీద వచ్చినా , నాపని ఒక్కటే  ఎలాగైనా  సినిమాతీయడమే నా లక్ష్యం   దొరికితే ప్రొడ్యూసర్ కావాలి లేకున్నాపర్వాలేదు నేనే ప్రొడ్యూసర్ ని అవుతాను. ప్రొడ్యూసర్, కమ్ డైరక్టర్ కమ్ రైటర్, నాపేరు బంగార్రాజు. 

మారుతి: తెలుసు మీ గురించి సీతాపతి అంతా చెప్పేడు

బంగార్రాజు: చెప్పేడా , అంతా చెప్పేసేడా ? అతడికి ఇంకేంపని లేదు 

మారుతి: బంగార్రాజు ఎందుకయ్యా నీకు సినిమాల గోల సినిమా తీసే ఆలోచన మానుకోవయ్యా.

బంగార్రాజు :మీరు ఏమైనా చెప్పండి వింటాను సినిమా మాత్రం తీసే తీరతాను. నా కద మీరు వినాల్సిదే , కాదనకండి. అప్పుడే మీరు ప్రొడ్యూసర్ కాగలరు అంటే ధైర్యంగా పెట్టుబడి పెట్టగలరు.

మారుతి: అబ్బా నేను ప్రొడ్యూసర్ ని కాదయ్యా. నేను ఒక్క సారె చెప్తాను , వందసార్లు చెప్పలేను  

బంగార్రాజు: నేను వందసార్లు చెప్తాను ,మీరు పెట్టుబడి పెట్టకపోయినా పర్వాలేదు, వినండి చాలు ప్లీజ్

మారుతి: ఫిక్స్ అయిపోయవన్నమాట సరే కానీ.

ఇంతలో బట్టల కొట్టు కన్నబ్బాబు అక్కడికి వచ్చాడు.

బంగార్రాజు :హలో కన్నబాబు ఏంటి ఆలస్యం , రారా కూచో

కన్నబాబు :  బంగార్రాజు కధ కుమ్మేసావయ్యా , హీరో ఒంటి చేత్తో బస్సుని ఎత్తేయడం, కాలితో కార్లని ఫుట్ బాల్ లా, తన్నడం సూపర్ డైలాగులు మాత్రం అధిరిపోవలయ్యా, ఇంత కీ ఈయనెవరో

బంగార్రాజు : సీతాపతి స్నేహితుడు ఈయన పేరు మారుతి

మారుతి: నేనెదుకొచ్చానంటే , 

కన్నబాబు :  చూడండి మీరెందుకైనా రావచ్చు , వచ్చిన తర్వాత మా బంగార్రాజు తీయబోయే సినిమా కద వినితీరాల్సిందే

మారుతి: అబ్బా విన్నాను కదండీ

కన్నబాబు :  మరైతే చెప్పండి కద ఎలావుందో?"

మారుతి:  కధ అంతా అతిశయోక్తులు అవాస్తవాలు లా ఉంది అన్నాను.

కన్నబాబు :  ప్రజలు కోరుకునేది మనం అందించాలండి, కావలసినట్టుగా సినిమా తీసుకోవడం కాదు.

బంగార్రాజు, అయినా మరీ అంత మసాలా …

మీరు అలాగే అంటారు అండి విలువలు విలువలు అంటే విశ్వనాధ్ గారిలా కూర్చోవాల్సి వొస్తుంది.

కన్నబాబు : డైలాగులు రాస్తున్నాను అన్నావు కదా , ఏది ఒక డైలాగు చెప్పు

 బంగార్రాజు : XXXXXXXXXXXXXXX ( music)
మారుతి:  ఛీ..

కన్నాబాబు:  ప్రజలకి అవే ఎక్కుతాయి కిళ్ళీ కొట్టు నుంచి బట్టలకొట్టు దాకా ఎదిగా నాకు తెలుసు ప్రజలగురించి, మళ్ళీ మళ్ళీ చూస్తారు ఈ డైలాగులకోసమే.

బంగార్రాజు : ప్రజలకి కావలసింది. " అంతే"  కన్నబాబు.

మారుతి:  ఏంటి బూతులు ప్రగల్భాలున్నా?

కన్నాబాబు : ఇప్పుడొచ్చే సినిమాల్లో ఇంతకన్నా గొప్పగా ఏముంది ? ఇవే డైలాగ్స్ ని రింగ్ టోన్స్ గా పెట్టుకునే ప్రజలు ఉన్నారు, ఇంతకూ మీ కేం కావాలి?

మారుతి:  నాకేమీ అక్కరలేద్దు అండి  

కన్నాబాబు:  మీ కేమీ అక్కరలెద్దా, అయితే ఎందుకొచ్చారో చెప్పండి.

మారుతి:  నేను ఎందుకొచ్చానో మర్చిపోయాను

పగలబడి నవ్వేడు బంగార్రాజు.

**************************************************************************

ఛీ టైమంతా వేస్టు , సీతాపతి చెప్తూనే ఉన్నాడు  బుద్ధిలేక నేనే ఈ బంగార్రాజు దగ్గరికి వచ్చాను

మారుతి సీతాపతి ఇంటికి వెళుతున్నాడు  రోడ్డు మీద నడుకుంటూ

మన్మధరావు :ఏంటి చూడకుండా వెళ్ళిపోతున్నావు

అరె మన్మధరావు, నువ్వా ? ఏంటి ఇక్కడ?

ఇదే మా ఇల్లు, ఎక్కడికెళుతున్నావు

ఎందుకడుగుతావులే , ఆ బంగార్రాజు గాడింటికి వెళ్లేనా బుర్ర తినేశాడు , ఎందుకెళ్లానో మర్చిపోయాను

ఎక్కడికెళ్లాలో గుర్తుందా అదీ మర్చిపోయావా?

సీతాపతి ఇంటికి వెళ్ళాలి నాకోసం ఎదురుచూస్తుంటారు.

అబ్బా వెళుదువు గానిలే  ఒక్కసారి మా ఇంటికి రా.

మన్మధ బ్యూటీ పార్లర్ - అని వ్రాసుంది, ఇది బ్యూటీ పార్లర్ కదా మీ ఇల్లు అంటావేంటి.

మా ఇల్లే ముందుగది లో బ్యూటీ పార్లర్ పెట్టాం. మా ఆవిడ బ్యూటిషన్.

పెట్టాం అంటున్నావ్ , ఏంటి కధ?

మన్మధరావు :అంటే ఇద్దరమూ నడుపుతుంటాము. మా ఆవి డే  బ్యూటిషన్.

అంటే నువ్వు జనాలని తోలుకొస్తుంటావా? (మనసులో) 

మన్మధరావు : దుర్భిణి , ఎవరొచ్చారో చూడు

దుర్భిణి : మారుతన్నయ్య, అప్పుడు మా పెళ్లి కొచ్చావు అన్నయ్య మళ్ళీ ఇదే రావడం,

 రా అన్నయ్య , ఇదే మా పార్లర్

మారుతి:  ఇదే మా ఇల్లు అంటావు అనుకున్నాను (మనసులో) 

మన్మధరావు :ఇక్కడ ప్రత్యకేత ఏంటో తెలుసా?

మారుతి:   ఫేషల్ అనుకుంటాను

దుర్భిణి : అన్నయ్య భలే జోక్స్ వేస్తాడు

మన్మధరావు : చ అది కాదు, ఇక్కడ జెంట్స్ కి కూడా ట్రీట్మెంట్ ఉంటుంది

మారుతి:  అయితే ఇప్పుడు నన్నేమన్నా చేయించుకోమంటాడేమో (మనసులో) 

దుర్భిణి : కూర్చోండి అన్నయ్యగారు

మారుతి:  అబ్బా పార్లర్ కుర్చీలో ఎందుకమ్మా? ఇంట్లోకి  పోదాం , ఇంట్లో కూర్చుందాం.

మన్మధరావు :నీకో నిజం చెప్పనా ఇంట్లో కంటే పార్లర్ డీసెంట్ గా ఉంటుంది ,

మారుతి:  ఇంకో నిజం కూడా చెప్పు , నాకు మేకప్ వేస్తారని (మనసులో) 

దుర్భిణి : మంచినీళ్లు తీసుకో అన్నయ్య

మారుతి:  మంచినీళ్లు తాగి పెట్టేసరికల్లా మొఖం మీద పేస్టు కళ్ళ మీద చక్రాలు ఎలా వచ్చే సాయి ?

దుర్భిణి : ఏంటన్నయ్య, ఫెషల్ మన దగ్గర స్పెషల్ అని ఆయన చెప్పలేదా?

మారుతి:  ముఖానికి సబ్బు రుద్ది అది ఫేష లా ? (మనసులో) 

మారుతి:  ఇంతకీ మీ ఆయన , అదే మన్మధుడు కనిపించడేం ?

దుర్భిణి : ఆయన రోడ్డుమీదే ఉంటారు, వచ్చేస్తారు ఉండన్నయ్యా.  ఫెషల్  ఇంకొంచెం సేపు ఉంచాలన్నయ్య!

మారుతి:  టైం అయిపోతున్నాదమ్మా ఇంక నేను బయలుదేరతానమ్మా

దుర్భిణి : అదిగో  మాటల్లోనే వచ్చేసారు

మారుతి:  నామొహంమీద సబ్బునరుగ ఉండాలి ఏది ?

దుర్భిణి :  ఛీ అది సబ్బు నురుగు కాదన్నయ్యా  అది ఫేషల్

మారుతి:  అవునమ్మా ఫేషల్

దుర్భిణి : టైం లేదన్నావు కదా, కడిగేసాను

మన్మధరావు : అబ్బా ఎంతబాగుందో మొఖం , కళకళ లాడిపోతోంది !

మారుతి:  అవును సబ్బు పెట్టి రుద్దితే ఎందుకు బాగోదు (మనసులో) 

మన్మధరావు : ఇదిగో ఈవిడ విమలగారు ..

మారుతి:  చార్జెస్ అద్దం ముందు పెట్టేను , కుక్కర్ లో రైస్ ఎలాపెట్టాలో అడుగుదామని అనుకుంటుండగా నువ్వు  ఫేషల్ మొదలెట్టేసావు రైస్ కుక్కర్ లో నీళ్లు ఎన్నిపొయ్యాలి ఎలా పెట్టాలి చెప్పగలవా ?

దుర్భిణి : స్మిత , స్మిత (గట్టిగా అరిచింది) పక్కవాటా తలుపు తెరుచుకుంది

దుర్భిణి : ఈ పక్క వాటాలో ఉంటున్నది మా చెల్లె , పేరు స్మిత  కుక్కర్ లో రైస్ ఎలాపెట్టాలో అన్నయ్యకి చెప్పవే

వెళ్ళన్నయ్య. ఇదిగో వచ్చా విమలగారు మీకు చక్కటి ఫేషియల్ చేస్తాను .

************************************************************************************************

స్మిత : రా అన్నయ్య లోనికి రా కూర్చో చీరలు చూడన్నయ్యా హి హిహి 

అమ్మ నాకు టైం లేదు , నేను వెళ్ళాలి , ఇప్పుడు నేను చీరలు చూడలేను

స్మిత : హి హిహి  హిహిహి చీరలు చూడన్నయ్యా మంచి ఆఫర్స్ లో ఉన్నాయి హి హిహి 

ఇప్పుడు కాదమ్మా మరోసారి వస్తాను , ఇప్పుడు తొందర్లో ఉన్నాను

చీమల రావు: ఆలా అనకండి సార్ కొనపోయినా పర్వాలేదు , చూడకపోతే ఫీల్ అవుతుంది , జస్ట్ చూసి వెళ్ళండి

హి హిహి  ఒక ఐడియా ఉంటుంది కదా అన్నయ్య , ఇదిగో అన్నయ్య ఈ ఆకుపచ్చ రంగు చీర హి హిహి  , ప్యూర్ సిల్క్, ఇంకా చాలా రంగులు ఉన్నాయి , ఎంత వెయ్యి రూపాయలే ఇది అస్సాం సిల్క్ అన్నయ్య , కస్తూరి,  చందేరి , షిఫాన్ , వాయల్ డైలీ వెర్ కి ఇలా మొత్తం 30 రకాలు ఉన్నాయి హి హిహి 

మారుతి:  ఒక రకం చూబించావు కదమ్మా చాలు . మొత్తం ముప్పై రకాలు చూబిస్తుందేమో (మనసులో) 

ఆగండాగండి సార్ , ఇంకా డ్రెస్ మెటీరియల్స్ , చుడీదార్లు , బేడీషీట్స్ కూడా ఉన్నాయి.

మారుతి:  ఇప్పుడు అవన్నీ  చూబిస్తారా ఏంటి? హి హిహి 

చీమల రావు: భలే జోక్స్ వేస్తారండీ, ఇప్పుడే చెప్పను కదా కొనక్కరలేదు చూస్తే చాలు అని ఎంతసేపు ఐదు నిమిషాల్లో అన్నే చూబించేస్తాను

మారుతి:  ఆబ్బె ఎందుకండీ మీకు శ్రమ , మళ్ళి మీరు అన్నీ సద్దుకోవాలికదా పై నుంచి అనీ ఎందుకు దింపడం?

స్మిత : హి హిహి  హిహిహి.. రాత్రంతా నిద్దరొచ్చే దాకా సద్దుకుంటాము

భోజనాలు , మరి వంట చేసుకోరా, నేనొచ్చినా పని చెప్పాను కదా?

ఇంతకీ ఎచీరలు సెలెక్ట్ చేసుకున్నావు అన్నయ్య?

చీమల రావు: అలా ప్రత్యేకించి అడుగుతావేంటి స్మిత , అన్నయ్య చేతులో రెండు చీరలు ఉన్నాయి కదా అంటే ఆ రెండు సెలెక్ట్ చేసుకున్నాడనే కదా అర్ధం

మారుతి:  చూడమ్మా నేను డబ్బులు తేలేదు అందుకే

చీమల రావు: చ ఊరుకోండి సార్ , మీ మొబైల్ నెంబర్ మాదగ్గర ఉంది కదా. మీ అడ్రెస్స్ ఇచ్చి వెళ్ళండి , చాలు మావాళ్లు  నెలకింత అని వసూలు చేస్తారు . ఒకే  సారి డబ్బు అంతా కట్టక్కరలేదు. ఇది మీ సౌకర్యార్ధమే. ఎలా ఉంది సార్?

మారుతి:  కడుపులో తెమిలేస్తున్నది సార్ , బయలుదేరతాను ఇంకా తప్పేటట్టు  లేదు కాబట్టి ఈ రెండు తీసుకుంటున్నాను.

చీమల రావు: పర్వతం పర్వతం ఒకసారి అర్జెంట్ గా రా,  ఇతడు దుర్భిణి ,  స్మిత ల అన్నయ్య

మారుతి:   నిజంగా  ఒక పర్వతం వచ్చినట్టుంది (మనసులో )

చీమల రావు: ఈయన మా బావమరిది మా రెండు  కుటుంబాలకి వంట చేసేది ఈయనే

మారుతి:  ఈయన ఇన్సూరెన్స్  ఏజెంట్ కదా?

చీమల రావు: అరె మీకెలా తెలుసు ?

మారుతి:  ఇప్పుడే బుర్ర పనిచేయడం ప్రారంభించింది లెండి

పర్వతం: రండి  సార్ కుక్కర్ ఎలా పెట్టాలో చెబతాను

పర్వతం: అరె, అరె పారిపోతున్నారు

చీమల రావు: అదేంటి పారిపోతున్నారు

పర్వతం: పారిపోతే వదులుతామా

చీమల రావు: పారిపోయేవాళ్లను ఏంజేస్తాం?

పర్వతం: ఇంటికొస్తే గానీ తగులుకోలేని పరిస్థితి మీది పారిపోయినా వదలలేని పరిస్థితి మాది.

**********************************************************************

మారుతి సీతాపతి ఇల్లు చేరుకున్నాడు .. సీతాపతి ఇంట్లో

 ఒరేయ్ మారుతీ ఇప్పుడా రావటం ఇప్పుడు 9.00 అయ్యింది 7.00 గంటలకు వెళ్ళేవు.

ఇంత ఆలస్యం దేనికి , ఓహో చేతులో కవర్ ఉంది అంటే ఎదో పార్సెల్ కట్టించి తెచ్చావన్నమాట

సీతాపతి : ఇదేంపనిరా అద్దరాత్రి మద్దెల దరువు అని  చీరలు తెచ్చేవు 

నువ్వోద్దన్నా వినకుండా వెళ్లినందుకు ఆ బంగార్రాజుగాడు నాబుర్ర తినేసాడురా ( ఏడుస్తూ  )

సీతాపతి :  ఒరేయ్ ఏడువకురా,

మారుతి:  అదొక్కటే అయితే పర్వాలేదు, సబ్బుతో ఫేషియల్ , అక్కర్లేని చీరలు , అంతే కాదురా అక్కడ ఒక అనకొండ కూడా తగిలిందిరో అదృష్టవశాతూ తప్పించుకుని వచ్చేసాను. నువ్వేం చేస్తున్నావు రా ఇంతసేపు

సీతాపతి :  నువ్వు ఇంతకీ రాపోయేసరికి నేను తెగించి కుక్కర్ పెట్టీసాను రా.

మారుతి:  వెరీ గుడ్ , ఎంతసేపయ్యింది 

సీతాపతి :  ఒక అరగంట అయ్యింది

మారుతి:  ఎవరో చిన్నపిల్లవాడి ఏడుపు వినిపిస్తున్నది .

సీతాపతి :  అరె నిజమే , ఎక్కడినుంచి వస్తోంది?

మారుతి:  అది కుక్కర్ లోంచి వస్తోంది అని నా అనుమానం.

సీతాపతి :  ఛా ఊరుకో కుక్కర్ లోంచి చిన్నపిల్లవాడు ఏడుపు ఎందుకువస్తుంది

మారుతి:  కుక్కర్ లోంచి మళ్ళీ అదే ఏడుపు

మారుతి:  వింటున్నావా ? అవునురా ఇదేదో వింతగా ఉందిరా , కుక్కర్ మూత తీసి చూద్దాంరా

సీతాపతి :  అయ్యో మూత చాలా టైట్ గా ఉంది గా , ఎంత ప్రయత్నించినా రావటం లేదు

మారుతి:  అలాక్కాదు రా ముందు వెయిట్ తీసేయాలి

సీతాపతి :  అబ్బా వెయిట్ కూడా రావటం లేదు

 మారుతి:  ఇక తప్పదు పక్కింటావిడ  సాయం కావాలి

సీతాపతి :  పక్క ఇంట్లో స్త్రీ టీ వీచూస్తోంది, కిటికీ అద్దం లోంచి ఆమె ఆకారం కనిపిస్తోంది. చుటూ తిరిగి వెళ్లే  టైం లేదు గోడదూకి వెళతాను  

మారుతి:  ఒరేయ్ గోడ దూకద్దు ఆమె చూస్తే బాగోదు, ఆవిడ చూడనే చూసింది , ఒరేయ్ సీతాపతి

దొంగ దొంగ .. కేకలు   అరవకండి నేను… నేను .. నేనండీ. నోరు పెగల్లేదు.

సీతాపతి : జనం పోగయ్యే లా ఉన్నారు.

సీతాపతి :  దీని దుంపతెగా ఈ రోజు  ఎవరి మొఖం చూశానో.. పరిగెత్తడం మినహా వేరే గత్యంతరం లేదు.

ఎవరో నలుగురు పరిగెడుతున్నట్టున్నారే, ముందు ఈ ఇంట్లో ఏదో ఒక ఇంట్లో దూరేద్దాం

ఆమ్మో ఇది మిలట్రీ శంకర్రావు ఇల్లు లావుందే, ఆ ఏదో ఒక ఇల్లు రెండు నిమిషాలు గడిపేస్తే పోలా

(సరిగ్గా అప్పుడే కేరంటూ పోయింది.)

సీతాపతి :   ఇప్పుడే కేరంటూ పోవాలా

ఎవరూ , (మిలట్రీ గొంతు వినిపించింది),

సీతాపతి :  ఈ మిలట్రీ గొంతు శంకర్రావుదే, హలొ నేనండీ సీతాపతిని , అబ్బా మొహమ్మీద టార్చ్ లైట్ ఆపండి సార్. కుక్క అరుపు  బో భో, కుక్కని పట్టుకోండి సార్ మీదపడి పీకేసేలా ఉంది

శంకర్రావు : ఇంత చీకట్లో వచ్చారేంటి

సీతాపతి :  ఏవండీ మీ ఆవిడ ఉందా ? ఛీ ఛీ మీరున్నారా ?

శంకర్రావు గారు మీరు వంటలు అదరగొడతారని విన్నాను ,

శంకర్రావు: ఎం మీ ఇంటికొచ్చి గాని వంట చేయమంటావా ?

సీతాపతి : అది కాదు  సార్ కుక్కర్లోంచి  చిన్న పిల్ల వాడి ఏడుపు వినిపిస్తోంది, కుక్కర్ మూత రావడం లేదు పైగా

శంకర్రావు: ఏవయ్య అద్ద రాత్రి  చీకట్లో ఈ కథ లేంది, పైగా  మా ఇంట్లో నేనే  వంట చేస్తాను అని నీకు చెప్పిన గాడిదెవడు.?

సీతాపతి : ఆబ్బె ఎవరూ చెప్పలేదండి

శంకర్రావు: నువ్వు చెప్పకపోయినా నాకు తెలుసు , ఆ పక్కింటి ప్రసాదు గాడే  చెప్పి ఉంటాడు.

సీతాపతి : అభ్హే అదేం లేదండీ, నిజంగా  కుక్కర్ మూత రావడం లేదు, కావలిస్తే వచ్చి చూడండి సార్, అబద్దం అయితే మీ గన్ తో కాల్చేయండి సార్,

శంకర్రావు:  ఇప్పుడు నా తుపాకీ గొడవెందుకురా , నేను మిలట్రీ లో మేజర్ ని కాదని వంటవాడినని, నా దగ్గర ఉన్న తుపాకీ ఉత్తుత్తి తుపాకీ అని  ఆ ప్రసాదు గాడు ప్రచారం చేస్తున్నాడు అనుకున్నాను , ఇప్పుడు నా గన్ చూడాలి అంతే కదా , ఇక్కడే ఉండరా , ఇప్పుడే గన్ పట్టుకొస్తాను

సీతాపతి : వామ్మో నాయనోయ్ ఈ మిలట్రీ వాడు నన్ను అపార్ధం చేసేసుకున్నాడు , ఇప్పుడు నన్ను పేల్చినా పేల్చేస్తాడు , పరిగెత్తకపోతే ప్రాణాలు దక్కేలా లేవు 

*********************************************************************

పావుగంట తరువాత కూడా కుక్కర్ సైలెంట్ గా ఉన్ది. దగ్గరకెళ్ళి చూసారు. కుక్కర్ లోంచి మళ్ళీ అదే ఏడుపు వినిపించింది.

ఏంచేద్దాం ? ఎందుకు ఇంత వింత గా చిన్నపిల్ల ఏడుస్తున్నట్టుగా శబ్దం ఎలా వస్తున్నాది?

మారుతి :  కుక్కర్ కి దయ్యం పట్టింది అన్నాడు.

తుళ్ళి పడ్డాను. నీకు పిచ్చి పట్టింది అన్నాను.

మారుతి :  ఎం కారుకి దయ్యం పట్టాగాలేంది, కుకర్ కి పట్టకూడ దా ?

 ఛీ మళ్ళి ఇప్పుడే కరెంటు పోవాలా దేవుడు నాతో  ఆడుకుంటున్నాడురా.

ఈ చీకట్లో కూర్చునే బదులు బైయటకు పోతే మంచిది బైట చక్కటి  వెన్నెల ఉంది

దేవుడంటావేంటిరా ఓపక్క దయ్యం అంటూంటేను.

దయ్యాలున్నాయంటావా ?

నీకెంత తెలుసో నాకు అంతే తెలుసు

దయ్యాలుంటాయా  అనే సబ్జెక్ట్ మీద గూగుల్ లో సెర్చ్ చేస్తే బెటర్

ఇంట్లో ఏదో ఆకారం కదులుతోంది, ఇక అనుమానం లేదు రా ఖచ్చితంగా దయ్యమే

పదరా వెళ్లి చూద్దాం , కేరంటూ రానిదే నే చస్తే రాను

ఫోను మోగుతున్నది, వెళ్లి చూద్దాం పదరా

అదిగో  కరెంటు వచ్చేసింది.

మారుతీ ఫోన్ తీయరా

మారుతీ : హలొ , ఎవరూ

ఫోనులో స్వరం : సీతాపతి గారున్నారా ?

మారుతి : నీకేరా , ఎవరో తెలీదు .

సీతాపతి : ఎవరు ?

ఫోనులో స్వరం : నేను కేరేజ్ బోయిని సార్   మీ శ్రీమతి గారు , ప్రతిరోజు లంచ్ , డిన్నర్ అందజేయమన్నారు . సారీ సార్ ఈ రోజు  లంచ్ తెలెకపొయాను , రేపటి నుంచి లంచ్ కూడా ఇస్తాను. ఉంటాను సార్.

సీతా పతి : హమ్మయ్య. ఇంట్లో దయ్యం లేదని తేలిపోయింది

మారుతి : ఒరేయ్ సీతాపతి కుక్కర్ మూత వచ్చేసిందిరా

సీతా పతి : కుక్కర్లోకూడా దయ్యం లేదని తేలిపోయింది

మారుతి : కానీ ఇంకొకచోట దయ్యం ఉందిరా

సీతా పతి : ఇంకొకచోటా  దయ్యమా ! ఎక్కడుందిరా  దయ్యం?

మారుతి : నీ మనసులోరా , నీ మనసులో దయ్యముంది

సీతా పతి : సరిగా అర్ధమయ్యేట్టు చెప్పారా

మారుతి : చిన్న విషయాలని జీవితం లో పక్కన పెట్టకూడదని , చిన్న ఆనందాల్ని నిత్యజీవితంలో విస్మరించగూడదని వాటిని ఆస్వాదించడమే జీవితమని ఎన్నో కధలు రాసిన నువ్వు ఏంచేస్తున్నావ్ ? వంట నేర్చుకోడం  చాలా  చిన్న విషయం అందుచేత దాన్ని విస్మరించావు , చాలా మంది ఇంతే రా!  డబ్బు సంపాదన కి అవకాశం ఉన్న  జావా ప్రోగ్రాం నేర్చుకోడానికి  టైం ఖర్చు చేస్తారు, జీవితానికి అవసరమైన వంట నేర్చుకోడానికి ఇష్టపడరు. అంతే కాదురా   ఇంట్లో రాత్రి భోజనాల వేళలో కూడా వ్యాపారాలు , బ్యూటీపార్లర్  దుర్భిణి , చీర వ్యాపారం స్మిత ఎవరైనా కానీ,  తిండి టైంకి తినడం కూడా చిన్న విషయం, తిండి, విశ్రాంతి కూడా లేకపోతే ఇంకెక్కడుందిరా జీవితం?

సీతా పతి : బాగా అర్ధమైయ్యిదిరా , దయ్యం కుక్కరికి పట్టింది అనుకున్నాను , దయ్యం నా మనసుకే పట్టింది , కానీ నా మనసుకి పట్టిన దయ్యాన్ని నువ్వు వదిలించావురా