బ్లాక్ రెస్టారెంట్ - చిన్న కథ - పూలబాల

ఇది ప్రతి ఊరిలో ఉండే రెస్టారెంట్. అందరికీ తెలియదు. ఇది నిజమా ? చదివితే మీకే తెలుస్తుంది.

మిట్ట మధ్యాహ్నం  సమయం 1.00 కావస్తోంది. ఒక పోష్ లొకాలిటీ , అందులో ఒక విశాలమైన వీధి,  ఆ వీధిలో ఒక అందమైన స్త్రీ నడుచుకుంటూ వెళుతూ ఉంటుంది. 

"అమ్మ ఆటో కావాలా ?" "లేదయ్యా ఈ వీధిలో భోజనం హోటల్ ఉంది అంటే వచ్చాను"

"కొంచెం ముందుకి వెళితే అదుగో అక్కడుందమ్మ"

ఆ స్త్రీ ( ఓ అనామిక) కొంచెం ముందుకి వెళ్ళగానే టోక్యో బాంక్ లా  ఐవరీ కాసల్ లాగా అందంగా కనిపిస్తుంది హోటల్. అబ్బా ఎంతబాగుందో ఈ హోటల్. తింటే ఇక్కడే తినాలి అనుకుంటూ హోటల్ లోకి అడుగు పెడుతుంది. అక్కడ ఒకావిడ ఫ్లోర్ మ్యాపింగ్ చేస్తూ లోపలి రమ్మన్నట్టు  పక్కకి తప్పుకుని  నవ్వుతుంది. ఏదైనా  కంపెనీ చైర్మన్ భార్య అయ్యుండాలి. ఆ ఖరీదైన నగలు , ఆ చీర  అబ్బో  అనుకుంటూ   హోటల్ లోపలకి చూసింది అంతా  తెల్లని దుస్తులు ధరించి న మగవారు.  అంతా   పిచ్చెకిస్తున్నారే అనుకుంటూ లోపలకి ప్రవేశించేంతలో లోపలివారంతా బైటికి హడావుడిగా వచ్చి ఫోటో లు ఫోటో లు అంటూ కలియబడ్డారు .  వారందరూ చాలా గ్రూప్ ఫోటోస్ తీసుకున్నారు.

ఓ పక్క ఆకలి వేస్తున్నా  ఇదంతా చాలా వింతగా ఉండడం తో ఆ స్త్రీ ఏమీ ఎదురు చెప్పకుండా వారితో సహకరించింది వారంతా లోపాలకి వెళ్లిపోయాకా ," చాలా ఫోటోస్ తీసుకున్నారు మీ సెల్ఫీ ఒకటీ తీసు కొండి " అక్కడ తుడిచే చైర్మన్ గారి భార్య. ఎందుకూ అని కళ్ళతోనే చూసి, చూపుతోనే ప్రశ్నించింది .

కాష్ కౌంటర్ వద్ద టికెట్ తీసుకుని చుటూ చూసింది.  అందంగా అలంకరించబడిన  పెద్ద హాలు , తెల్లని ఫ్లోరింగ్ మీద బంగారు పూవులు తాపడం చేసినట్టు డిసైన్. మొత్తం ఆరు టేబుల్స్ ఉన్నాయి . ఐదు  టేబుల్స్ వద్ద మనుషులున్నారు. ఆశ్చర్యం అంతా  మగవారే , తెల్ల దుస్తులలో ... ఇందాక అనిపించలేదు గానీ  ఫెక్షనిస్టుల్లా ఉన్నారు  అనుకుంది. ఒక వ్యక్తి మాత్రం ఒక ఒక ఎత్తైన సింగల్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని తింటున్నాడు. అతడు నల్ల బట్టలు వేసుకుని ఉన్నాడు , జుట్టు నెరిసి ముగ్గు బుట్టలా తెల్లగా ఉంది. ఖాళి గా ఉన్న టేబుల్ వద్ద కూర్చుంది.

 బాయ్ వచ్చి టికెట్ తీసుకుని భోజనం తెచ్చాడు. ఎదురుగా మరో హోటల్ కనిపిస్తోది "హోటల్ శ్రీరామ్" అయ్యో నేను చూడనే లేదే , ఇంతకీ ఈ హోటల్ పేరేంటి ? బోయ్ ని అడుగుదామనుకుంది, ఛా.. బాగోదేమోలే ... అనుకుంటుండగా ఒకాయన  పంచకట్టులో   వచ్చి ఎదురుగా కూర్చున్నాడు. ఇందాకా చూసాను అందరూ లుంగీల్లో ఉన్నారు , యితడు మాత్రం పంచ కట్టుకున్నాడు. ఇంతకముందు చూసిన వ్యక్తి కాదు. సర్లే ఎవరైతే తనకెందుకు అనుకుని భోజనం చేయసాగింది. ముద్దా నోట్లో పెట్టుకుంటుండగా తలపైకెత్తి చూసింది , అతడు తనవైపు చూసి నవ్వాడు .

గబగబా భోన్చేసి బైటకుపోవాలి  అనుకుని రెండు ముద్దలు నోట్లో పెట్టుకుంది , బాగోలేదు . అవును భోజనం బాగోలేదు. ఆ స్త్రీ మొహం లో అసంతృప్తి చూసి మరో సారి నవ్వాడు, ఈ సారి కోపంగాచూసింది. తలతిప్పుకున్నాడు.  పప్పు బాగోలేదు , కూర ట్రై చేద్దాం అనుకుని కోర కలుపుకుంది .. కూరా ఆంతే , ఈ విషయాలు తెలుకోడానికి ఎంతసేపు పట్టిందో తెలియదు ఇంకా తినలేను అని అనుకుంది . వాషబాసిం ఎక్కడ అని అడిగింది బాయ్ సమాధానం చెప్పకుండా " తినండి మేడం " అన్నం పారేయ కూడదు " అన్నాడు . వీడెవడు నాకు చెప్పడానికి , తినేలా ఉందా ఈ భోజనం  వెధవ .. ప్రతివాడూ చెప్పేవాడే అనుకుంది.

లేవబోతుంటే " తినండి " అన్నాడు ఎదురుగా కూచున్న పెద్దమనిషి. " తినాల్సిందే అన్నట్టు ఉంది ఆ స్వరం. అప్పుడు వచ్చింది అసలైన కోపం , పోరా గొట్టం అనుకుని వాష్ బేసిన్ వైపు నడిచింది.  వాష్ బేసిన్ వైపు వెళ్లొద్దు అనేక ఖంఠాలు . అది వాషబేసిన్ నా లేకా సిన్ నా. ఆమె రెండు అడుగులు వేయగానే అడ్డంగా నిలబడ్డారు ఆ తెల్ల బట్టలేసుకున్న పెద్ద మనుషులు.

ఆకలితో వెళ్లొద్దు , భోజనం పారేయ కూడదు , అన్నం పరబ్రహ్మ స్వరూపం .... చాలా నీతులు చెప్తున్నారు. " మీకేంటి సమ్మందం నేను నా భోజనం నా ఇష్టం , నా ఆకలి నా ఇష్టం , కావాలంటే తింటాను , లేక పొతే పస్తుంటాను.” అంది . నీతులు డోస్ పెరిగింది తప్ప ఎవ్వరూ తగ్గలేదు. “ఆ ఎదురుగా హోటల్ ఉంది కదా అందులో తింటాను లెండయ్యా , నచ్చని భోజనం చేయమని నన్ను ఇబ్బంది పెట్టకండి అంది”. అంతా చుట్టుముట్టి వాదనకి దిగారు . వాదన కాస్త దౌర్జన్యం లోకి దిగే లా ఉంది. చైర్మనుగారి భార్య ( ఫ్లోర్ మ్యాపింగ్ లేడీ ) వారివంక చూస్తుంది ఆమె చెవిలో ఇయర్ ఫోన్స్ .. మ్యూజిక్   వింటోంది. గోడగడియారావంక చూస్తూ ఉండిపోయింది. 

ఆ తెల్ల ముగ్గుబుట్ట , నల్ల బట్టలాయన్ని కలవాలనుకుంది , అయ్యో  కాళ్ళు ముందుకు సాగటం లేదు  నేలకు అంటుకుపోయాయి. ఆయన్ను  పిలవాలని అనుకుంది , గొంతు పెగలలేదు. గోడగడియారం వేగం పెరిగింది , సీలింగ్ ఫ్యాన్ తో పోటీపడి తిరుగుతోంది. అనామిక స్త్రీ కి బుర్ర తిరుగుతోంది.  ఇది హోటలా ? చెప్పండి ఇది కసాయి కొట్టా?

ఆ తెల్ల ముగ్గుబుట్ట , నల్ల బట్టలాయన్ని కలవాలనుకుంది , అయ్యో  కాళ్ళు ముందుకు సాగటం లేదు  నేలకు అంటుకుపోయాయి. ఆయన్ను  పిలవాలని అనుకుంది , గొంతు పెగలలేదు. గోడగడియారం వేగం పెరిగింది , సీలింగ్ ఫ్యాన్ తో పోటీపడి తిరుగుతోంది. అనామిక స్త్రీ కి బుర్ర తిరుగుతోంది.  ఇది హోటలా ? చెప్పండి ఇది కసాయి కొట్టా ?

తనయెదురుగా కూర్చుని భోజనం చేసిన వ్యక్తి రింగ్ లీడర్ లా కనిపించాడు . అతడు  మరీ దౌర్జన్యం గా ప్రవర్తిస్తున్నాడు. అతడి చెయ్యి ఆ స్త్రీ  పీకమీదకి చేరుకుంటూ న్నది.  ప్రాణ భీతి తో ఆ మొఖం  పాలిపోయింది , అతడి చెయ్యి ఆమె పీక పైన బిగుస్తోది . ఈ లోగా ఆమె  పెద్ద గా కేకపెట్టి హోటల్ బైటకి పరిగెత్తింది. నేను ఇలా ఉన్నాను ఏంటి అంది ఆ అనామిక తన ముడుతలు పడ్డ దేహం చూసుకుంటూ.  "రూపం  ఒక్కటే చూసుకుంటున్నావు నీ లో జీవ కళ ఎంత తగ్గి పోయిందో చూసుకో ?" అంది చైర్ మన్  గారి భార్య.  "ఎలాఉండేదానివో తెలుసా ?" " తెలియదు నారూపం నావ్యక్తిత్వం అన్నీ మర్చిపోయాను కానీ ఇప్పుడు అర్ధం అయ్యింది నువ్వు నన్ను సెల్ఫీ ఎందుకు తీసుకోమన్నావో ?" అంది అనామిక . She lifted her head up casually just then a gust of wind had blown up the saree covering the hotel sign board. The name of the restaurant was revealed." పెళ్లి రెస్టారంట్" అనే  అక్షరాల చూసి  అనామిక మౌనంగా కూలబడింది.